Życiorys św. Jana Pawła II – wierszem pisany

1.       Osiemnasty maja, roku dwudziestego
         W wadowickim rynku, tuż obok kościoła
         Urodził się chłopiec, Karol imię Jego
         Nazwisko Wojtyła, natura wesoła.
2.      Miał mamę Emilię, co dom prowadziła
         I tatę Karola, On w wojsku pracował
         W młodym wieku matuś świat ten opuściła
         Podczas drugiej wojny już ojca pochował.
3.      Siostra Olga zmarła tuz po urodzeniu
         Brat Edmund ratując ludzi od choroby
         Jako młody lekarz odszedł w poświęceniu
         A Karol pozostał silny, sprawny, zdrowy.
4.      W Wadowicach przyjął sakramenty pierwsze
         Maturę otrzymał, też u Wadowity
         Chodził na kremówki, czasem pisał wiersze
         A w meczach piłkarskich bramkarz znakomity.
5.      Wybrał na swe studia krakowską wszechnicę
         Za rok przyszli Niemcy i zamknęli szkołę
         Zatrudnił się zaraz w chemicznej fabryce
         I w kamieniołomach pracował z mozołem.
6.      Gdy biskup Sapieha , seminarium stworzył
         Podziemne i tajne w Krakowie królewskim
         Przed Karolem nowy świat się więc otworzył
         Chciał On już od dawna być sługą niebieskim.
7.      Teatr Rapsodyczny współorganizował
         Poezją się parał, pisał poematy
         Teologię także w UJocie studiował
         Wszystko w konspiracji -  życiorys bogaty.
8.      Święcenia kapłańskie po wojnie przyjmuje
         Do Rzymu wyjeżdża się doktoryzować
         W okresie wakacji z Polonią pracuje
         W teologii będzie się specjalizować.
9.      Wprost do Niegowici z Italii powraca
         Zostaje wikarym w tamtejszej parafii
         Później do Floriana, taka Jego praca
         Duszpasterz studentów to świetnie potrafi.
10.    Przyjaźnią, dobrocią, życzliwą postawą
         Kupuje umysły i serca młodzieży
         Mazurskim kajakiem i dobrą zabawą
         Pokazuje młodym Boga jak należy.
11.     Na narty zabiera w tatrzańskie
         Karpaty Studencką brać młodą i zapał niezmierny
         I z wypraw tych każdy powraca bogaty
         A górom i nartom pozostanie wierny.
12.    Wujaszkiem nazwała Go studencka wiara
        Studia z filozofii w ten czas podejmuje
        Etyką chrześcijańską w swej pracy się para
        Z wartości Schelera się habilituje.
13.    Z Lublinem związany bo na KUL przybywa
        Teolog moralny, profesor etyki
        I w latach komuny, gdzie kłamstwo wygrywa
        Nie boi się presji bezbożnej krytyki.
14.   Wśród swoich następców wspomnieć przyszła pora
        Pozostawił księży Stycznia, później Szostka
        Ten ostatni uczył etyki autora
        I w jego mniemaniu, nie jest to drobnostka.
15.   Lat trzydzieści osiem miał biskupem został
        Pomocniczym w domu, tytularnym włoskim
        Pięć lat później sakrę już kolejną dostał
        Był arcybiskupem w kościele krakowskim.
16.   W latach sześćdziesiątych dwudziestego wieku
        Arcybiskup Karol brał udział w soborze
        I w pięciu synodach mój miły człowieku
       Tym samym wysławiał święte imię Boże
17.   Twórca i myśliciel w Pana zapatrzony
        Nauczyciel życia oraz moralności
        W Bożym Miłosierdziu cały zagłębiony
        Przyjaciel Maryi, życia i radości.
18.   Przemierzał pociągiem trasę do Lublina
        Dwadzieścia lat uczył młode pokolenia
        Z Jego nauk wyrósł chłopiec i dziewczyna
        Co oblicze Ziemi na piękniejsze zmienia.
19.   Siedemdziesiąt osiem, to rok dwóch konklawe
        Na pierwszym wybrano Włocha na papieża
        Na drugie pojechał i na dobrą sprawę
         Został w Watykanie, powracać zamierzał.
20.   Szesnasty październik, Polak jest papieżem
         Sytuację taką przewidział Słowacki
         W kraju trwa szaleństwo, bo przywódcą w wierze
        Pozostał kardynał słowiański i lacki.
21.    Lud wierny świętuje , historia się dzieje
        Władza zszokowana . Co na to Sowieci?
        Co teraz z ustrojem? Czy się nie zachwieje?
        Co się w kraju zmieni? Ile głów poleci?
22.   A Jan Paweł Drugi kochający ludzi
        Pontyfikat cały Maryi powierza
        Miłość i nadzieję w twardych sercach budzi
        Chrystusowi życie Swoje wnet zawierza.
23.   Aż dwadzieścia sześć lat na papieskim tronie
        Wiele zdarzeń ludzkich, świat się bardzo zmieni
        Dużo dobra przejdzie poprzez
        Jego dłonie Historię narodów człowiek ten odmieni.
24.   Sto cztery pielgrzymki, wszystkie kontynenty
        A szczególnie kochał górskie okolice
        Na placu w Warszawie pomógł Mu – Duch Święty
        Zstępując odnowił tej Ziemi oblicze.
25.   Gościł dostojników i licznych pielgrzymów
        Na placu piotrowym robił audiencje
        Odwiedzał parafie jako biskup Rzymu
        Ogłaszał dogmaty bo miał kompetencje.
26.   Lecz Jego wrogowie wciąż się nie poddają
        I organizują zamach na papieża
        Podczas audiencji dwa strzały padają
        Komuna z islamem wtedy się sprzymierza.
27.   Ale Matka Boska chroni syna swego
        Który Jej powierza w Fatimie swe życie
        Z powodu zamachu, to pewnie dlatego
        Papież już nie czuje się tak znakomicie.
28.   Z roku na rok słabną Moskwy poplecznicy
        Solidarność w Polsce, mur berliński runął
        A Związek Sowiecki ostatnie dni liczy
        W Jesieni Narodów duch wolności sfrunął.
29.   W Europie nowe państwa już stworzone
        Wolność i religia wróciły do szkoły
        Rosjanin do cerkwi może zabrać żonę
        Więcej jest uśmiechów i nastrój wesoły.
30.   W swoim panowaniu nad łacińską wiarą
        Nawiązuje kontakt z młodzieżą serdeczny
        Światowe Dni Młodych idą pełną parą
        Przyjaźń i modlitwa to azyl bezpieczny.
31.    Pośród miast, gdzie dni te się organizuje
        Mamy Częstochowę, świątynię Polaków
        Przyjeżdża Jan Paweł i Polska świętuje
        Bo odwiedza kraj swój, największy z rodaków.
32.   Pisze encykliki, listy, adhortacje
        Tworzy konstytucje i wydaje bulle
        Jeszcze wieczorami robi adnotacje
        Na swoje słabości nie zważa w ogóle.
33.   Z choroba się zmaga, lecz ciągle pracuje
        Odprawia Msze święte, światu błogosławi
        Po Włoszech i świece jeszcze podróżuje
        Jednak coraz rzadziej, bo słabość Go trawi.
34.  Pontyfikat przyniósł dar kanonizacji
        Prawie pięćset osób zostało świętymi
        Wiele dokonano beatyfikacji
        Ponad tysiąc trzysta błogosławionymi.
35.   A ostatnia droga krzyżowa w tym życiu
        Nie tam w Koloseum jak zawsze co roku
        Tylko przed ekranem, tak jakby w ukryciu
        Z krucyfiksem w ręku z Chrystusem u boku.
36.   Dnia drugiego kwietnia dwa tysiące piąty
        Odchodzi z tej Ziemi, On – Jan Paweł Drugi
        Dwieście sześćdziesiąty czwarty Ojciec Święty
        Wita w Domu Ojca, wkracza w Jego progi.
37.   A podczas pogrzebu wiatr księgę zamyka
        Ziemskiego pobytu Papieża Wielkiego
        I doczesne szczątki Piota Bazylika
        Otuliła światłem żywota wiecznego.
38.   W dniu pierwszego maja w roku jedenastym
        Jest błogosławionym – beatyfikacja
        No a znowu w kwietniu, już w roku czternastym
        Jan Paweł jest świętym, to kanonizacja.
39.   W roku osiemnastym Szkoła Podstawowa
         Obchodzi swe święto, nadanie imienia
         To święty Jan Paweł przybył do Okszowa
         Patronować szkole i budzić sumienia.
40.   Październik dwunasty to dzień tego święta
         Szesnasty październik to dzień patronalny
         Niech daty te dobrze każdy zapamięta
         Dla naszej historii to fakt niebanalny.
41.    Jego Ekscelencja, Arcybiskup Budzik
        Odprawił Mszę świętą, koncelebrowaną
        W asyście dwóch księży oraz setek ludzi
        Sztandar poświęcono i pieśni śpiewano.
42.  Nadeszło stulecie urodzin Patrona
        Przez diakona Kubę w okszowskim kościele
       Tablica kamienna jest już poświęcona
        Z powodu pandemii było na niewiele.
43.   A koronawirus? On nas nie pokona
        Na frontonie szkoły Jana Pawła postać
        W dniu Jego urodzin godnie jest uczczona
         I tutaj powinna już na zawsze zostać.
44.   Powinna zagościć w sercach społeczności
         Dzieci, ich rodziców i nauczycieli
         Wszystkich pracowników oraz naszych gości
         Byśmy miłość, wiarę i nadzieję mieli.
45.    Dzieje te pisałem roku dwudziestego
         Będąc szkoły swojej wicedyrektorem
         W miejscowości Okszów, czasu majowego
         Gdy Krystyna Zera była dyrektorem.
46.   A na czele gminy stał Wiesław Kociuba
         Zastępcą był Jego sam Lucjan Piotrowski
         Oraz nasi radni, to tej gminy chluba
         Aleksander, Krzysztof – chłopcy z naszej wioski.
47.    No i trzeci Andrzej z obwodu tej szkoły
         Na gwoździach sztandaru wszyscy się znajdują
         W tym Artur Kubacki, człek bardzo wesoły
         Radni pod przewodem jego obradują.
48.   Andrzej Jaroszyński rodzicom przewodził
         A ksiądz Serafińczuk na parafii czele
         I nie będę więcej się nad tym rozwodził
         Obaj zasłużyli się w Naszym Kościele.
49.   Był Czesław Semeniuk Sołtysem Okszowa
         W dekanat ksiądz Piłat wkładał wiele troski
         Starosta Deniszczuk to powiatu głowa
         Na czele oświaty minister Piontkowski.
50.    Premier Morawiecki słowa wolno ważył
         Prezydentem Polski był pan Andrzej Duda
         W czasie gdy maseczkę nosiłem na twarzy
         Kiedy epidemii przyszła ciężka próba.
51.    Zapytacie po co dane te spisałem
        Odpowiem sumiennie, że dla potomności
        Dla przyszłych pokoleń tak się postarałem
        By znały historię swojej miejscowości.
52.   Aby pamiętały , kto w powiecie, w gminie
        Kto w kościele, w państwie funkcje swe sprawował
        Że koronawirus zagrażał rodzinie
        Żeby się ślad małej ojczyzny zachował
53.   Lecz główną postacią mojej opowieści
        Jest nasz Ojciec Święty sam Jan Paweł Wielki
        To dla Jego chwały zawarłem te treści
        Niech weźmie w opiekę nas oraz lud wszelki.
54.  Ja Tadeusz Marek pisałem z zamiarem
        By moi uczniowie Patrona poznali
        By przykład Papieża wzmacniał u nich wiarę
        Żeby się na dobrych wzorcach wychowali.

Tadeusz Marek Wolszczak
Okszów, maj 2020 r.